گره گشاي

پيرمردمفلس وبرگشته بخت                  روزگاري داشت ناهمواروسخت

هم پسر هم دخترش بيماربود                هم بلاي فقروهم تيمار بود

اين دوامي خواستي آن يك پزشك         اين غذايش آه بودي آن سرشك

اين عسل مي خواست آن يك شوربا      اين لحافش پاره بود آن يك قبا

روزها مي رفت بر بازاروكوي             نان طلب مي كرد وميبرد آبروي

دست بر هر خود پرستي مي گشود        تاپشيزي  برپشيزي مي فزود

از پروين اعتصامي